Naar aanleiding van vragen van ouders over het opdelen van groepen, het vinden van invalleerkrachten en de stakingsdagen was het onderwerp van vandaag daarop gericht. Een groep van zo’n 8 ouders had op het oproepje gereageerd.
Als directie hebben wij kunnen uitleggen hoe het invalprotocol eruit ziet: een vervanger zoeken, als deze niet voorradig is beschikbare collega’s vragen, als deze er niet zijn opdelen en als er de tweede dag nog steeds geen inval mogelijk is de kinderen naar huis sturen. De derde dag zonder inval sturen we een andere groep naar huis en zetten de collega in die dan vrijkomt.
Ook hebben we kunnen vertellen waarom we als directie, intern begeleider er voor kiezen niet zelf voor de groep te gaan staan en waarom we ook de leerlingbegeleiders dit niet laten doen. Dit doen we niet om de doorgang van onze eigen werkzaamheden, gericht op alle kinderen, alle collega’s en alle kinderen niet te verstoren. Dan zou namelijk de basale rust, die er nu op de school is verstoord worden.
Geen enkele optie is ideaal, want opdelen en naar huis sturen leveren geen leerresultaten op. Ook opdelen is vooral bezigheidstherapie, al ziet het er voor u misschien anders uit. Bovendien levert opdelen extra werkdruk op voor de collega’s die niet ziek zijn. Dat weet je op moment dat je je ziekmeldt en maakt ook dat men vaak te lang doorwerkt.
Samen met de ouders hebben we ook nog onderzocht welke andere mogelijkheden er nog zijn (gepensioneerden, collega’s van andere scholen) én de conclusie getrokken dat de rek er een beetje uit is.
Daarom bijvoorbeeld ook de stakingsdag op 12 december. Niet zozeer voor hogere salarissen, wat mogelijk ook nieuwe collega’s trekt, maar vooral ook om de werkdruk te verlagen en een offensief voor nieuwe collega’s te starten. Als we nu stoppen, zal men in Den Haag nooit meer naar ons luisteren.
Fijn dat er ouders waren en fijn dat wij onze kant van het verhaal ook hebben mogen doen. Want echt, wij weten wat het voor u kan betekenen als wij een groep naar huis sturen.
